BLOG #2 Rugpijn?

Au! M'n rug!?

Huh, maar wat heb je dan gedaan?
Deze vraag krijg ik dagelijks en als we dat wisten had ik denk ik niet al weer 3 weken thuis gezeten.

Begin dit jaar kreeg ik behoorlijk veel last van mijn rug, waarna ik na veel rust, pijnstillers en dokter bezoekjes uiteindelijk door het hele riedeltje van de MRI ging. Na weken van vragen en toch wel wat pijn, kwam de uitslag. Een versleten tussenwervelschijf? Hoe dan! Wat was dat en wat kon ik daar aan doen?

Daar begon het drama met de 6 fysiotherapeuten en manueel therapeuten die ik vanaf dat moment elke week zag, of nouja, elke week een ander gezicht. Elke week andere uitspraken en elke week andere oefeningen. Ik was er klaar mee en ging toch op vakantie, weg van werk waar ik ondertussen voorzichtig weer mee aan de slag was gegaan. Vanaf toen ging het eigenlijk vrij soepel.

Maar, dit was nog voor de zomer, wat is er nu dan mis?
Nou, na de vakantie ben ik aan het werk gegaan bij een nieuwe baan, super intens en een ontzettend fijne werkplek, maar lange dagen en niet willen falen, doorgaan en vooral niet laten merken dat je pijn hebt. Vanaf daar ging het weer slechter, tot ik op een avond in bed lag en niet meer normaal kon ademen door de pijn. Tja, veel te laat aan de bel trekken zorgde er voor dat ik dus nu met zenuwpijn en een hele vaste rug thuis zit.

Zolang ik mijn pijnstillers neem gaat het redelijk, dat is ook wat mensen zien, dat half uurtje dat je wel van de bank of uit bed komt om boodschappen te doen. Of de momenten dat ik even bij mijn paard ben. Maar niemand ziet dat ik altijd samen ben met mijn ouders, beste vriendin, vriend of verzorgster om me te helpen met alles wat ik normaal alleen doe. Niemand ziet dat ik niet bij mijn knieën kom als ik me aan het afdrogen ben na het douchen, of als er iets valt ik blij ben dat er iemand bij me in de buurt is die het op kan pakken, haha!

Nu maak ik het wel heel dramatisch, maar zo voel ik me niet. Ik heb me er een beetje aan overgegeven, ondanks dat de pillen me misselijk maken of ik savonds behoorlijk chagrijnig kan zijn door de pijn. Ik weet dat dit soort dingen ook bij het leven horen natuurlijk, maar het blijft lastig om je aan te passen aan iets wat je eigenlijk helemaal niet wil.

Ik hoop dat dit wat duidelijkheid geeft over wat er precies aan de hand is. Mocht je vragen hebben, stel ze gerust via de reacties. Beantwoord ook de pol als je wil dat ik updates blijf geven over hoe het verder gaat!